فرهنگ توصیفی-تحلیلی داستان های زن محور زنان داستان نویس(1300-1380)

داستان نویسان زن تقریباً از نخستین سال های داستان نویسی به سبک غربی در ایران، وارد این حوزه شده و در طی هشتاد سال، داستان های زیادی را به چاپ رسانده اند. این رساله فرهنگ توصیفی- تحلیلی داستان های زن محور نویسندگان زن است که در بخش تحلیلی، درونمایه ها و موضوعات این داستان ها را در کنار زاویه ی دید به کار رفته در آن ها، از سال 1300-1380 ش در چهار دوره ی زیر بررسی کرده است: دوره ی اوّل: از 1300-1340 / دوره ی دوم: از 1340-1357 / دوره ی سوم: از 1357-1370 / دوره ی چهارم: از 1370-1380 در داستان های زن محور زنان داستان نویس، بخش عمده ای از موضوعات و درونمایه های داستان ها، برآمده از احساسات و روابط آنان با خانواده و تفکّر غالب بر آن است که در بیشتر موارد این نویسندگان آن را به چالش کشیده اند. در سالهای پایانی این دوره ی هشتاد ساله، زنان داستان نویس با استفاده از شیوه ی روایت مدرن و با به کارگیری تنوع در زاویه دید، توجه و تامل هر چه بیشتر خواننده را به رنج ها و مشکلات زنان در جامعه معطوف می کنند. هم چنین در این رساله، علاوه بر تحلیل و بررسی عناصر یاد شده، برای دست یابی به پیرنگ داستان های مورد پژوهش، در بخش فرهنگ توصیفی، خلاصه ای از هر داستان به ترتیب الفبا (براساس نام داستان یا نام مجموعه داستان) فراهم شده و در پایان نمودارهایی نیز برای نشان دادن در صد فراوانی هر یک از عناصر مورد بررسی در این پژوهش آورده شده است کوشش نگارنده در این رساله بر آن بوده تا با تهیه ی فرهنگی جامع برای داستان های زن محور داستان نویسان زن، پژوهشگران این حوزه را از مراجعات مکرّر به کتابخانه ها و جستجوی بسیاری از داستان های کمیاب و گاه نایاب بی نیاز سازد. کلید واژه :ادبیات داستانی، داستان های زن محور،داستان نویسان زن، درونمایه، موضوع، زاویه ی دید، فرهنگ توصیفی- تحلیلی.